Ola Engdahl
Summary – Prosecution of Attacks against Peacekeepers in International Courts and Tribunals
This article analyses the practice of international courts and tribunals regarding attacks against peacekeepers based on judgments of the International Criminal Tribunal for Rwanda, the Special Court Sierra Leone (SCSL) and the Pre-trial Chamber of the International Criminal Court (ICC). Directing attacks against personnel involved in peacekeeping missions, as long as they are entitled to the protection given to civilians or civilian objects under the international law of armed conflict, is defined as a specific war crime in the ICC Statute and was later incorporated into the Statute of the SCSL.
The article critically discusses the development of the term ‘peacekeeping’ in light of the important principle of legality in criminal law, including the notion of ‘robust peacekeeping’ as defined in the UN Capstone Doctrine. The approaches of the courts in determining whether peacekeepers are entitled to the protection of civilians under international humanitarian law are also analysed. The article questions whether it is correct to focus only on whether or not members of a military operation are direct participants in hostilities, and suggests that any analysis should instead take as a point of departure a determination of whether peacekeepers are members of the armed forces of a party to an armed conflict. The relationship between the notion of ‘peacekeeping’ under the jus ad bellum and the question of whether peacekeepers are entitled to the protection given to civilians under the jus in bello is also examined.
Résumé – Les poursuites judiciaires pour attaques contre des forces de maintien de la paix devant les cours et tribunaux internationaux
Cet article analyse la pratique des cours et tribunaux internationaux relative aux attaques contre les forces de maintien de la paix, basée sur les jugements du Tribunal International Pénal pour le Rwanda, du Tribunal Spécial pour la Sierra Leone et de la Chambre Préliminaire de la Cour Pénale Internationale. Le fait de diriger des attaques contre le personnel prenant part aux missions de maintien de la paix, tant qu’ils ont droit à la protection donnée aux civils et aux objets civils en vertu du droit international des conflits armés, est défini comme un crime de guerre spécifique dans le statut de la CPI et a été plus tard incorporé dans le statut du TSSR.
Cet article examine de façon critique le développement du terme « maintien de la paix » à la lumière du principe important de la légalité en droit pénal, comprenant la notion de « maintien de la paix robuste » tel que défini dans la Doctrine Capstone des Nations Unies. Les approches des tribunaux visant à déterminer si ces forces de maintien de la paix ont droit à la protection des civils en vertu du droit international humanitaire sont aussi analysées. Dans cet article, l’auteur se demande s’il est correct de se concentrer seulement sur si oui ou non les membres d’opérations militaires sont des participants directs aux hostilités, et suggère si une analyse ne devrait pas, au contraire, prendre comme point de départ la question de savoir si les officiers de maintien de la paix sont membres des forces armées d’une partie à un conflit armé. La relation entre la notion de « maintien de la paix » en vertu du jus ad bellum et la question de savoir si les forces de maintien de la paix ont droit à la protection donnée aux civils en vertu du jus in bello est également examinée.
Samenvatting – Vervolging van aanvallen tegen vredeshandhavers in internationale rechtbanken en tribunalen
Dit artikel analyseert de praktijk van internationale rechtbanken en tribunalen met betrekking tot aanvallen tegen vredeshandhavers gebaseerd op uitspraken van het Internationaal Tribunaal voor Rwanda, het Bijzonder Gerecht voor Sierra Leone, en de Kamer van vooronderzoek van het Internationaal Strafhof. Aanvallen gericht op personeel betrokken in vredesmacht operaties, zo lang zij recht hebben op de bescherming die gegeven wordt aan burgers of civiele objecten onder het internationaal recht der gewapende conflicten, is gedefinieerd als een specifieke oorlogsmisdaad in het statuut van het Internationaal Strafhof en is later opgenomen in het statuut van het Bijzonder Gerecht voor Sierra Leone.
Het artikel bespreekt kritisch de ontwikkeling van de term ‘handhaving van de vrede’ (peacekeeping) in het licht van het belangrijke legaliteitsbeginsel in het strafrecht, inclusief de notie ‘robuuste vredeshandhaving’ (robust peacekeeping) zoals gedefinieerd in de Capstone Doctrine van de Verenigde Naties. De benaderingen van de rechtbanken in het determineren of vredeshandhavers recht hebben op burgerbescherming zoals onder het internationaal humanitair recht worden ook geanalyseerd. Het artikel betwijfelt of het correct is om de aandacht alleen te leggen op de vraag of leden van militaire operaties rechtstreekse deelnemers aan vijandelijkheden zijn, en stelt in plaats daarvan voor dat de analyse de vraag of vredeshandhavers leden van strijdkrachten van een partij aan het gewapende conflict zijn als vertrekpunt zou moeten nemen. De verhouding tussen de notie ‘handhaving van de vrede’ onder ius ad bellum en de vraag of vredesmachten recht hebben op bescherming zoals gegeven aan burgers onder ius in bello wordt ook geanalyseerd.
Zusammenfassung – Die Strafverfolgung von Angriffen gegen Blauhelme vor internationalen Tribunalen
Der vorliegende Beitrag untersucht die Praxis internationaler Tribunale zu Angriffen gegen Blauhelme auf Grundlage von Urteilen des Internationalen Strafgerichtshofs für Ruanda, des Sondergerichtshofs für Sierra Leone und der Vorverfahrenskammer des Internationalen Strafgerichtshofs. Angriffe gegen Angehörige von Friedensmissionen, solange ihnen nach dem humanitären Völkerrecht der Schutz als Zivilist oder als ziviles Objekt zusteht, sind nach dem Rom-Statut des IStGH als Kriegsverbrechen definiert und wurden später auch in das Statut des SCSL aufgenommen.
Der Beitrag führt die Entwicklung des Begriffs ‘peacekeeping’ in Anbetracht des wichtigen Legalitätsprinzips im Strafrecht einer kritischen Untersuchung zu, gerade auch mit Blick auf das in der UN Capstone Doktrin definierte Konzept des ‘robust peacekeeping’. Die Ansätze der Gerichte, ob Blauhelmen nach dem humanitären Völkerrecht der Schutz als Zivilist zusteht, werden ebenfalls behandelt. Dabei wird der Frage nachgegangen, ob es richtig ist, nur darauf zu achten, ob Mitglieder eines Militäreinsatzes unmittelbar an Kampfhandlungen teilnehmen. Es wird vorgeschlagen, statt dessen die Betrachtung, ob Blauhelme Mitglieder von Streitkräften einer Partei eines bewaffneten Konflikts sind, als Ausgangspunkt zu nehmen. Ferner wird das Verhältnis zwischen dem Konzept des ‘peacekeeping’ nach dem jus ad bellum und der Frage, ob Blauhelmen nach dem jus in bello der Schutz als Zivilisten zusteht, untersucht.
Riassunto – L’Azione Penale contro gli Attacchi alle Forze di Peace-keeping davanti a Corti e Tribunali Internazionali
Il presente articolo analizza la prassi di corti e tribunali internazionali in merito agli attacchi contro le forze di peacekeeping, sulla base delle sentenze emesse dal Tribunale Penale Internazionale per il Ruanda, dal Tribunale Speciale della Sierra Leone (SCSL) e dalla Camera Preliminare della Corte Penale Internazionale (ICC). Il dirigere attacchi contro il personale involto in missioni di peacekeeping, fintantoché gode della protezione accordata ai civili e agli obiettivi civili ai sensi del diritto internazionale dei conflitti armati, sostanzia nello Statuto dell’ICC una fattispecie di crimine di guerra, che è stata poi incorporata nello Statuto del SCSL.
L’articolo discute criticamente lo sviluppo del termine ‘peacekeeping’ alla luce dell’importante principio di legalità del diritto penale, inclusa anche la nozione di ‘robust peacekeeping’, come definita nella Dottrina Capstone delle Nazioni Unite. La seguente analisi esamina i diversi approcci tribunali adottati dai tribunali ai fini di stabilire se le forze di peacekeeping hanno diritto alla stessa protezione assegnata ai civili dal diritto internazionale umanitario. L’articolo mette in dubbio che sia corretto concentrarsi esclusivamente sulla questione se i membri di un’operazione militare siano o meno diretti partecipanti alle ostilità, e suggerisce piuttosto che qualsiasi analisi debba prendere avvio dal determinare se le forze di peacekeeping siano membri delle forze armate di una parte al conflitto armato. È esaminato, inoltre, il rapporto tra la nozione di ‘peacekeeping’ ai sensi dello jus ad bellum e la questione se le forze di pace abbiano diritto alla protezione accordata ai civili ai sensi dello jus in bello.
Resumen – Persecución de los Ataques contra los Cascos Azules ante los Tribunales Internacionales
El presente artículo examina la práctica seguida por las cortes y tribunales internacionales en lo que respecta a los ataques que se producen contra los Cascos Azules de las Naciones Unidas en misión de paz, basándose para ello en sentencias y decisiones del Tribunal Penal Internacional para Ruanda, del Tribunal Especial para Sierra Leona y de la Sala de Cuestiones Preliminares de la Corte Penal Internacional. Llevar a cabo ataques contra el personal que interviene en misiones de mantenimiento de la paz, siempre que gocen de la protección dada a la población civil y a los objetos civiles por el Derecho Internacional de los Conflictos Armados, está específicamente tipificado como crimen de guerra en el Estatuto de la Corte Penal Internacional y fue luego introducido además en el Estatuto del Tribunal Especial para Sierra Leona.
El artículo analiza desde una perspectiva crítica el desarrollo de la expresión “mantenimiento de la paz” a la luz del principio fundamental de legalidad en el Derecho penal, incluyendo la noción de “mantenimiento robusto de la paz” tal y como lo define la doctrina Capstone establecida por las Naciones Unidas. También se examinan los distintos modos en que los tribunales han abordado la cuestión en torno a si los Cascos Azules gozan de la protección brindada a la población civil por el Derecho Internacional Humanitario. El artículo cuestiona si es del todo correcto poner énfasis únicamente en la cuestión relativa a si quienes intervienen en una operación militar son participantes directos en las hostilidades y sugiere, en su lugar, aclarar previamente, como punto de partida de cualquier análisis posterior, si los Cascos Azules tienen la consideración de miembros de las fuerzas armadas de una de las partes en el conflicto armado. La relación entre la noción de “mantenimiento de la paz” al amparo de las normas de jus ad bellum y la cuestión relativa a si los Cascos Azules gozan de la protección brindada a la población civil en el ámbito del jus in bello también son objeto de estudio.
|
